ADHD, zaburzenie rozpoznawane zazwyczaj w dzieciństwie, coraz częściej diagnozowane jest również u starszych osób.
Brak refundacji leków dla dorosłych z ADHD
Według najnowszych informacji, Ministerstwo Zdrowia (MZ) nie planuje wprowadzenia refundacji leków na ADHD dla dorosłych pacjentów. Dotyczy to preparatów zawierających metylofenidat i atomoksetynę, które są najczęściej stosowane w terapii tego zaburzenia. Obecnie, w Polsce leki te refundowane są wyłącznie dla pacjentów poniżej 18. roku życia. Decyzja ta budzi duże kontrowersje, szczególnie w świetle rosnącej liczby dorosłych osób z diagnozą ADHD.
Problemy z dostępnością leków na ADHD
Pacjenci z ADHD od dawna borykają się z problemem dostępności leków, które często są niedostępne w aptekach. Nawet jeśli sytuacja się chwilowo poprawia, to zazwyczaj jest to tylko na krótki czas. Dodatkowo, brak refundacji czyni te leki finansowo niedostępnymi dla wielu pacjentów, z cenami waha się od około 80 zł do ponad 100 zł za opakowanie.
MZ argumentuje swoją decyzję o braku planów refundacyjnych dla dorosłych, wskazując na nadmierną liczbę diagnoz ADHD w tej grupie wiekowej. Zdaniem resortu, w ostatnich latach dochodziło do "nadrozpoznań" tego zaburzenia, co mogło wpłynąć na decyzję o braku refundacji. Takie stanowisko wzbudza jednak dyskusje, szczególnie wśród specjalistów w dziedzinie psychiatrii, którzy podkreślają wzrost świadomości i lepszą diagnostykę jako przyczyny zwiększającej się liczby diagnoz.
Działania Ministerstwa Zdrowia
Pomimo braku planów refundacyjnych dla nowo zdiagnozowanych dorosłych pacjentów, MZ informuje o pracach nad rozwiązaniem problemu refundacji leków dla osób pełnoletnich, u których ADHD zostało zdiagnozowane w dzieciństwie. Choć taki krok jest pozytywnym sygnałem, pozostaje pytanie o dostęp do leczenia dla szerokiej grupy dorosłych pacjentów, którzy zmagają się z tym zaburzeniem.
Sytuacja dorosłych pacjentów z ADHD w Polsce stawia przed systemem opieki zdrowotnej nowe wyzwania. Brak refundacji leków, problemy z dostępnością i kontrowersje wokół diagnozowania zaburzenia wymagają kompleksowego podejścia i dalszej debaty. Ważne jest, aby decyzje w tej materii były podejmowane z uwzględnieniem aktualnej wiedzy medycznej i potrzeb wszystkich pacjentów.