Z jednej strony wielu pacjentów unika kolonoskopii jak ognia, narażając swoje życie i zdrowie, bo wokół badania krąży sporo mitów.
Z drugiej: wciąż pacjenci decydują się wykonywać kolonoskopię na własny koszt, rozumiejąc, jak ważnym i niemożliwym do zastąpienia, jest to badanie. Taką decyzję podejmują szczególnie ci pacjenci, którzy mają objawy chorobowe lub boją się, bądź wstydzą, kolonoskopii.
Faktycznie, jeśli do gastrologa pacjent ze skierowaniem pilne, z niepokojącymi objawami, ma czekać kilka miesięcy, a potem równie ciężko jest z dostępem do diagnostyki, nic dziwnego, że chorzy decydują się płacić z własnej kieszeni.
Wiele osób mogłoby jednak skorzystać z programu profilaktycznego, nim jakiekolwiek objawy wystąpią.
Kolonoskopia - kto może skorzystać z bezpłatnego programu badań
Program badań przesiewowych raka jelita grubego, obejmujący kolonoskopię, jest generalnie zgodny z obowiązującą wiedzą medyczną i umożliwia badania osobom, które skończyły 50 lat. Są dostępne do 65. roku życia. uważa się, że to grupa podwyższonego ryzyka zachorowania.
Badania są także możliwe dla grupy od 40 do 49 lat, jeśli u najbliższych krewnych danej osoby rozpoznano nowotwór jelita grubego.
Zbadać w ramach programu mogą się osoby, które nie miały wykonywanej kolonoskopii w ciągu ostatnich 10 lat.
Spełniasz kryteria? Badaj się! Wykaz placówek realizujących program znajdziesz na stronie NFZ.
Polecany artykuł:
Kolonoskopia bez skierowania i w znieczuleniu
Program przesiewowy obejmuje wykonanie kolonoskopii, w tym:
- pobranie wycinków z nacieku nowotworowego lub zmian podejrzanych o charakter nowotworowy,
- usunięcie polipów wielkości do 15 mm,
- poddanie badaniu histopatologicznemu wszystkich wycinków i usuniętych polipów,
- wskazanie konkretnych zaleceń dotyczących leczenia u osób, które wykonały kolonoskopię przesiewową.
Kolonoskopia to precyzyjna diagnostyka raka jelita grubego i stanów przedrakowych. Trwa od 15 do 40 minut. W zależności od wskazań medycznych badanie może być przeprowadzone w znieczuleniu miejscowym (z zastosowaniem żelu znieczulającego) lub znieczuleniu ogólnym, dlatego pacjent nie odczuwa dyskomfortu.
Polecany artykuł:
Kolonoskopia - co z tym znieczuleniem?
Na początku realizacji programu pacjenci sygnalizowali, że mają spore trudności, by przejść badanie w znieczuleniu. Byli choćby odsyłani do lekarza POZ po odpowiednie skierowanie.
NFZ wydał w tej sprawie komunikat, który ma rozwiewać wątpliwości.
Czytamy w nim przede wszystkim, że organizacyjne zobowiązanie nie jest po stronie pacjenta, jego lekarza pierwszego kontaktu, tylko placówki uczestniczącej w programie:
Świadczeniodawca realizujący program badań przesiewowych raka jelita grubego jest zobowiązany do wykonania pacjentowi niezbędnych badań diagnostycznych przed znieczuleniem, m.in. w ramach kwalifikacji pacjenta do znieczulenia.
Komu przysługuje prawo do znieczulenia?
W oficjalnych wytycznych nie znajdziemy precyzyjnych przesłanek do znieczulenia miejscowego i ogólnego - o tym decyduje lekarz i trzeba pamiętać, że znieczulenie ogólne ma przeciwskazania, ktore trzeba wykluczyć.
Jeśli jednak nie przemawia do ciebie hasło: "rak boli bardziej niż kolonoskopia" i wolisz umrzeć niż dać sobie przeprowadzić to badanie w świadomości, najpewniej spełniasz kryteria do znieczulenia ogólnego.
Standardowo do kolonoskopii stosuje się znieczulenie miejscowe. Specjalny znieczulający żel z lidokainą aplikowany jest w okolice odbytu. Umożliwia on bezbolesne wprowadzenie kolonoskopu i w pewnym stopniu zmniejsza towarzyszący badaniu dyskomfort.
Kolonoskopia w znieczuleniu miejscowym nie wymaga od pacjenta dłuższego pobytu w placówce, zwykle wystarczy krótki odpoczynek i wizyta w toalecie w celu pozbycia się wtłoczonego do jelit powietrza.
Kolonoskopia w znieczuleniu ogólnym stosuje się przede wszystkim u osób, które są wyjątkowo wrażliwe na ból i dyskomfort. Sedacja polega na dożylnym podaniu środków farmakologicznych, które ograniczają świadomość pacjenta (sedacja płytka) lub wprowadzają go w stan uśpienia (sedacja głęboka).
Po kolonoskopii w znieczuleniu ogólnym pacjent musi pozostać w placówce około 1-2 godzin. Dodatkowo musi on zadbać o obecność drugiej osoby, która po zabiegu go odbierze, zawiezie do domu i będzie obserwować przez następne 24 godziny.
